by Universal Emptiness


...به یاد شعری از سندبرگ افتادم که می گفت تمامی آنچه از یک فرد بشری باقی می ماند گوگردی است که جعبه ی کبریتی را کفایت می کند و آهنی , که بتوان با آن میخی ساخت که انسان بتواند از آن خود را حلق آویز کند...


تنهایی پر هیاهو - بهومیل هرابال

Posted in | 13 Comments »

13 comments:

کافه نشین said...

اگر به بحث متافیزیک رجوع کنی خیلی چیزا باقی میمونه.

saturn said...

بايد ميخ رو ساخت
فقط همين كار رو ميشه كرد براي آزادي

مرثا said...

حالا چرا یاد این شعر افتادی؟

یک مالیخولیایی said...

من این کتاب رو خیلی دوست دارم
;)

Sina said...

قشنگ بود. لذت بردم.
آقا چرا کامنتاتو خصوصی میذاری. این باگفا کامنتای خصوصی رو نشون نمیده...

مانده بر راه said...

فوق العاده بود

ماتئي said...

حالا اين پست تو منو ياد اين سطر از مرحوم پناهي انداخت كه انجير مي خواد دنيا بياد فسقر و اهنش كمه
سلام
لطف داري شما

Anonymous said...

اووهوم .
ولی بعضی وقتا ... نه همیشه

Unknown said...

با این کتاب زندگی کردم

sina said...

نه نه بابا این چه حرفیه خوشحالم میکنه کامنتات. آمار چیه بابا. فکر کردم عمدی نیست. ممنون

آرینا said...

زیبا بود...اسصم این کتاب رو زیاد شنیدم.بعد از امتحانا میرم دنبالش!

فورتونا said...

چرا من نميتونم اين كتابو تموم كنم پس؟
:((

فورتونا said...

چرا من نميتونم اين كتابو تموم كنم پس؟
:((